THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Monday, January 26, 2009

I googled this title...

Όχι δεν σταμάτησα να γράφω απλά έχω και ζωή. Αστειεύομαι φυσικά απλά έπασχα από οξεία βαρεμάρα ,την άσχημη μορφή που δε σ'αφήνει να αφιερώσεις μία ώρα σε γραπτό κείμενο...Τώρα είμαι πολύ καλύτερα και δίνω το παρόν.

Data Overload

Σκεφτόμουν τις προάλλες πως το google έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο που αντιμετωπίζω τα μικρά καθημερινά προβλήματα. Συγκεκριμένα έχω αναπτύξει συγκεκριμένες διαδικασίες με βάση το google για να λύνω κάθε απορία. Σύμμαχος το laptop που πάει παντού, μπροστά από την TV , στο κρεβάτι και γενικά όπου σκεφτείς........ακόμα και.......ναι εκεί(!) και όποιος δεν το χει δοκιμάσει δεν μπορεί να διεκδικεί τον τίτλο του ενεργού ιδιοκτήτη φορητού υπολογιστή. Αυτή η έυκολη πρόσβαση σε κάθε είδους πληροφορία σχετικά με οτιδήποτε, έχει δημιουργήσει ένα είδος homo polypragmon(πολυπράγμων) που γνωρίζει λίγο απ' όλα . Ένα χτυπητό παράδειγμα είναι η μουσική... Μία από τις ρουτίνες που χρησιμοποιούσα κυρίως παλιότερα συχνά είναι : lastfm--->google--->mp3s ή δισκογραφία. Μέσα από αυτή τη διαδρομή έχεις μάθει τα σημαντικότερα γεγονότα σχετικά με κάποιον καλλιτέχνη που σ'άρεσε με το πρώτο ακουσμα και έχεις ακούσει όλη του τη μουσική σε λίγες ώρες... Αυτό που χάνεται στην πορεία είναι ο συναισθηματικός δεσμός με το άκουσμα και κυρίως την οντότητα . Γιατί αυτή η ουσία δεν γίνεται να παγιδευτεί στο αρχείο του mp3 ούτε στις top λίστες που θα βρεις στο google... Το φαρμακωμένο λαχανικό δε συγκρίνεται με τα λαχανικά απο το χωριό που μεγάλωσαν με φροντίδα και είχαν το χρόνο να ωριμάσουν φυσιολογικά. Επίσης αν τρως συνεχώς τα μεταλλαγμένα θα δεις αρνητικά αποτελέσματα στην υγεία σου. Αυτό που θέλω να πω είναι πως όταν η απόκτηση της πληροφορίας είναι τόσο εύκολη , θα αρχίσει να επηρεάζεται και ο τρόπος που βλεπεις τα πράγματα γύρω σου, και η κρίση σου θα γίνει τετράγωνη και ψυχρή. Είναι σαν να παίζεις μονίμως με cheatάκια, και όλοι ξέρουμε πως όταν βάλεις τα cheatάκια χάνεται όλη η διασκέδαση.

The Office US __addiction

Στο δεύτερο σκέλος , του σημερινού κειμένου, ξεχάστε όσα είπαμε παραπάνω ...Βρείτε με κάθε τρόπο θεμιτό ή αθέμιτο τα επεισόδεια της σειράς The Office και ξεκοκκαλίστε τα. Όταν ξεκίνησα να βλέπω τη σειρά απλά δεν μπορούσα να σταματήσω...Μιλάω για το The Office US. Σίγουρα μία από τις καλύτερες σειρές που έχω δει ,αν όχι η καλύτερη. Το θέμα δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Κάμερες καταγράφουν καθημερινά την ζωή σ'ενα παράρτημα εταιρίας διανομής χαρτιού που απασχολεί μία μικρή ομάδα ανθρώπων, ως μέρος κάποιου ντοκυμαντέρ. Μέσα από αυτές βλεπουμε τα πάντα... Χαρακτήρες καθημερινοί , επηρεασμένοι από τη ρουτίνα του γραφείου αλλά και πολύ ιδιαίτεροι με τον τρόπο τους ,συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν σε καταστάσεις ξεκαρδιστικές αλλά και ανθρώπινες. Όχι δεν είναι αττάκα του Μικρούτσικου,είναι δική μου και αν δείτε έστω και λίγα επεισόδια θα καταλάβετε γιατί η σειρά σε κερδίζει. Αυτό που κάνει είναι να σε φέρνει κοντά με όλους τους χαρακτήρες σα να δουλεύεις στο γραφείο ,σαν να είσαι εκεί κάθε μέρα και να χτυπάς κάρτα μαζί τους. Χαρακτήρας κλειδί ο Michael Scott που ενσαρκώνετε από τον Steve Carell (τον οποίο δεν είχα σε τόσο μεγάλη εκτίμηση μέχρι που είδα τη σειρά) , ο χαζοχαρούμενος manager του παραρτήματος που πιστεύει πως οι ανθρώπινες σχέσεις και το καλό κλίμα έρχονται πάνω από τις business. Το casting έχει πέσει διάνα και το πολύ καλό σενάριο ολοκληρώνει μία απίστευτη κωμική σειρά που δε θα θέλετε να τελειώσει. Πραγματικά έχω αρχίσει να πιστεύω ότι η αμερικανική κωμωδία εξελίσσεται με άλματα. Δείτε τη σειρά και θα με θυμηθείτε. Περιμένω εντυπώσεις!

Saturday, January 3, 2009

The First Encounter

Πρώτο ποστ του τύπου στα δεξιά του logo.
Οι πιέσεις για να ποστάρω ήταν πολλές (αυτή ήταν και η συμφωνία όταν πολύ ώριμα και μετά από σκέψη αποφασίσαμε να φτιάξουμε το blog με την ξανθιά<---ΝΟΤ). Για να ξεφύγουμε λίγο από το κλίμα των εορτών (και οποιασδήποτε λογικής) θα μιλήσουμε για ελεγκτές ΜΜΜ(that's a party killer) και για retro κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών.


Οι ελεγκτές


Η δευτερη χειρότερη φάρα επαγγελματιών που κυκλοφορεί στους δρόμους μετά τους ταρίφες. Πρόσφατα έχασα το φοιτητικό el πάσο.Το πρώτο πράμα που μου 'ρθε στο μυαλό ήταν οι ελεγκτές,τελείως υποσυνείδητα.Και αυτό για ένα και μόνο λόγο...χτυπούν αθόρυβα και με μεγάλη δύναμη.Για μια στιγμή σκέφτεσαι...ναι ρε Λευτέρη ,αλλά και αυτοι τη δουλειά τους κάνουν ,κάποιος πρέπει να το κάνει και αυτό...και μετά θυμάσαι εκείνη τη φορά.Τότε που δεν είχες εισητήριο(και σε έπιασαν)__da.da.DADAAAA!!!__ Ίσως να έβρεχε κιόλας δεν θυμάσαι καλα...Τρεις τύποι μπήκαν στο λεωφορείο/μετρό/ηλεκτρικό και κάτι είπαν μεταξύ τους . Ξετυλίγουν κάτι καρτελάκια και σκορπίζονται..."Τα εισητήριά σας παρακαλώ".Εκεί σε λούζει κρύος ιδρώτας και λες από μέσα σου :"πω ρε π@@στη μου..."Και μετά ανάλογα με το χαρακτήρα και την εμφάνιση και τη δημιουργηκότητα του καθενός τα σενάρια ποικίλουν.Συνήθως καταλήγει κάπως έτσι:"Θα κατέβετε μαζί μου στη στάση". Τώρα όχι μόνο χάνεις τα λεφτά,όχι μόνο καθυστερείς,αλλά έχεις και τον Reaper από πάνω να καμαρώνει λες και έπιασε κάποιο άγριο ζώο. Σε κάνουν να μισείς τον εαυτό σου που τους έδωσες το δικαίωμα να στην πουν . Δε λέω υπάρχουν και σωστοί, αλλά από την άλλη τα ψυχικά τραύματα δεν τα αποκτάς από τους σωστούς οπότε δεν έχουν θέση εδώ. Ακόμα και όταν έχεις ένα φρεσκότατο καλοχτυπημένο εισητήριο και το κρατάς στο χέρι, όταν μπει ελεγκτής, σκέφτεσαι όλα όσα μπορεί να έχουν πάει στραβά . Μπείτε σ' ένα λεωφορείο και δοκιμάστε να πείτε " Τα εισητήριά σας παρακαλώ"...Θα δείτε πρόσωπα να συσπώνται και καρδιές να σφίγγονται. Γι' αυτό πάρτε ένα εισητήριο , έτσι ,σαν χάρη στον εαυτό σας...


Retro Consoles

Οι κονσόλες αν και ήρθαν καθυστερημένα στην Ελλάδα, όπως και κάθε άλλο στοιχείο ανάπτυξης, κατάφεραν να κερδίσουν κόσμο και εδώ ,και κυρίως τα παιδάκια που ήταν το target group. Όσοι γεννήθηκαν στη δεκαετία του 80 πιθανότατα είχαν την τύχη να έχουν μία home console. Μιλάω βεβαίως για 8-bites και 16-bites κονσόλες με 2-D γραφικά και ήχο της χείριστης ποιότητας, με κιτς σχεδιασμό ,τεράστιους μετασχηματιστές και "κασέτες" .Ναι ,κασέτες...Γέμιζαν τη χούφτα σου, τις έβαζες σα να βάζεις γεμιστήρα σε όπλο και ήξερες όλα τα γιατροσόφια όταν κόλλαγαν ή δε δούλευαν.(πχ. φύσημα).Συνοδεύονταν από πολλά υποσχόμενα gadgets τα οποία μισοδούλευαν και έδιναν πολύ λιγότερα από αυτά που έλεγαν).Έδινες σημασία στο εξώφυλο του παιχνιδιού(συνήθως κάποια ζωγραφιά) όπως και στο βιβλιαράκι-manual. Οι κονσόλες είχαν την κατάλληλη αναλογία απαιτούμενης παρέμβασης από τον ανθρώπινο παράγοντα.Δεν χανόσουν σε ένα ψηφιακό κόσμο που τα είχε όλα για σένα... Άβολα χειριστήρια και δύσκολες πίστες που απαιτούσαν αντανακλαστικά και συγκέντρωση Shaolin. Μετά από κάποιο σημείο έπαβε να είναι διασκέδαση και γινόταν απλή πρόκληση.Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και έφερε άλλα ιερά τέρατα του gaming όπως το playstation.Οι κονσόλες αυτές ξεχάστηκαν και σιγά σιγά εξαφανίστηκαν από την αγορά αλλά σίγουρα όχι από τις καρδιές μας και πιθανότατα την αποθήκη μας...

Υπέρ αναπαύσεως των αείμνηστων: Mega Drive,Master System,SNES,NES